και καποιος να με παρει τηλεφωνο ενα πρωινο σαν κι αυτο και να μου πει. "Οχι, δεσποινις Ο. μην ανησυχειτε! Μην εχετε καθολου αγχος για τη σχολη σας και ολες τις αλλες υποχρεωσεις σας. Μια μερα θα γινετε πετυχημενη ροκσταρ και δεν θα χρειαζεται να σκοτιζεστε με τετοια."
επισης θα ηθελα η ζωη μου να ειχε σαουντρακ. τι ωραιο που θα ηταν αυτο. και θα ηθελα το χαλι μου στο σαλονι να ειναι παντα καθαρο για να ξαπλωνω πανω του και να απλωνω τα μαλλια μου - και τα 60 τους εκατοστα - αλλα παντα μπαινει ο ευθυμης με τα παπουτσια και μου το λερωνει!
θα ηθελα να μεινω παντα 23. δηλαδη εγω κι αλλοι μερικοι ακομα.
επισης μια μερα θα ισιωσω τις μπουκλες της δαναης αλλα δεν θα φουντωσουν, θα μεινουν εκει. και θα κανω μια γαλλικη κοτσιδα στη μυρτζ που δεν με αφηνει να τις πειραζω τα μαλλια.
μια μερα θα κανω τον ερωτα αληθινο! θα διαρκει για παντα χωρις να χρειαζεται να μενει σε φωτογραφιες και κανεις δεν θα δακρυζει ουτε λιγο. λεω να παρω κι ενα μικρο τοξο για να παιζω επι τη ευκαιρια.
και θα χει παντα ανοιξη και φθινοπωρο, ε γιατι ειναι παντα πιο γλυκα τα πραγματα τοτε. πολυ φασιστικο βεβαια αυτο. ενταξει ενταξει. θα χει απ' ολα. για να πηγαινω τα καλοκαιρια στο μονολιθι να πλατσουριζω και να διαβαζω χαζα γυναικεια περιοδικα στην αμμο μαζι με τη φιλη μου τη στελλα.
θα ηθελα να ξαναπαω γυμνασιο. και να ξαναερωτευτω. και να κραταω την τσιχλα μετα απο ενα φιλι στο συρταρι μου.
θα ηθελα μια μερα να σου δωσω την τσιχλα μου, κυριε. και να δω τι θα την κανεις εσυ τοτε.
