Τρίτη 18 Μαΐου 2010

Αφού το ξέρεις..

Να ρίξεις μαύρη πέτρα, και να φύγεις για πάντα αλλά να πάς που;
κοντέρ 230 πατάς γκαζώνεις και στην στροφή μετανιώνεις
στο πρώτο μπαρ θα γίνεις στουπί
Μόλις ξημερώσει θα έχουν όλα τελειώσει
και θα μου πεις γεια ξέρεις το είδα ξανά
από την άλλη με καθαρό το κεφάλι
το όνειρο ζητάει πολλά

Μ' έχεις γερά δεμένο σ' ένα σφιχτό ιστό
βήμα το βήμα να μετράω πόσο μου μένει
αν είναι να πεθάνω για σένα το μπορώ
μονάχα όποιος τ' αξίζει από έρωτα πεθαίνει
Ξέρεις να κάνεις κόλπα ξέρεις να με κρατάς
ένας Θεός μονάχα ξέρει πόσα ξέρεις
μένει να δεις πια τώρα αυτό που δεν τολμάς
θα μάθεις να γελάς αν μάθεις να υποφέρεις

Αφού το ξέρεις τη μια πονάς κι υποφέρεις
την άλλη επάνω τόσο ψηλά δε σε φτάνω
κατέβα λίγο έτσι περνούσα πριν φύγω
και τώρα γεια σου. Δώσε φιλιά στη μαμά σου

Στην αμμουδιά ποτέ του δεν βγαίνει ο ανθός
ούτε και ζει ποτέ χωρίς νερό το ψάρι
το 'πε παλιά κι ο μάγκας που δήλωσε Θεός:
"χωρίς αγάπη όλους ο διάολος θα μας πάρει"
Λύσε λοιπόν τα μάγια, μάζεψε τα σκοινιά
μέσ' την Αρένα δες πως φέγγουνε τα φώτα
πάλι θα χάσει κάποιος πάλι κάποιος νικά
πες ο, τι θες μόνο μην πεις πως δε σου το 'πα

Αφού σου το' πα πως της αγάπης η ντόπα
είναι η πρώτη φωτοβολίδες και κρότοι
το αίμα βράζει, φιλιά που πέφτουν χαλάζι
δεν είναι η φρίκη. Είναι η Ζωή που σου ανήκει

Κοντεύουν ξημερώματα και παίρνεις εμένα
για να σου πω τι; πως είναι όλα χαμένα;
χίλιες φορές παραμύθια, αφού την αλήθεια
την ξέρει και ένα παιδί

Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

CXVI

"Let me not to the marriage of true minds
Admit impediments. Love is not love
Which alters when it alteration finds,
Or bends with the remover to remove:
O, no! it is an ever-fixed mark,
That looks on tempests and is never shaken;
It is the star to every wandering bark,
Whose worth's unknown, although his height be taken.
Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks
Within his bending sickle's compass come;
Love alters not with his brief hours and weeks,
But bears it out even to the edge of doom.
If this be error and upon me proved,
I never writ, nor no man ever loved."

- Shakespeare's Sonnets


Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Emotional Landscapes

"I remember one time when we were abroad
I was laughing at a book I had bought
But you were standing against the hotel wall
Frozen in an unknown thought
"