γιατι τα χρονια περνανε και κοιταζεσαι στις φωτογραφιες και εισαι καπως διαφορετικος ενω ολοι οι αλλοι σου φαινονται ιδιοι. εστιαζεις ομως σε σενα εγωκεντρικο γουρουνι γιατι δεν σε νοιαζει ο διπλα σου ο παραδιπλα ή ο απεναντι.
οταν μπαινεις στο λεωφορειο καθεσαι στην πιο απομακρυσμενη γωνια και αναπνεεις καπως αγχωμενα μηπως τυχον και πεσει στη μυτη σου καμια ασχημια. σταματας το τραγουδι που παιζει στα αυτια σου μολις ακους συζητηση και κοιτας υπουλα μεσα απ τα γυαλια. οταν το θεμα δεν ειναι αρκετα καλο για να σου κεντρισει το ενδιαφερον, ξαναπατας το play και κοιτας με απεχθεια τους αγουροξυπνημενους, τους βρωμικους, τους γερους και τους αλλοδαπους. αν καποιος βηξει, σκουπιζεις δηθεν τη μυτη σου ακαριαια για να αποφυγεις τα σταγονιδια που αιωρουνται.
οταν θα κατεβεις στην επομενη σταση ειναι ωρα να παρατηρησεις σαν χαμενος γυρω σου τον πανικο, να παρεις βαθια ανασα και να αρχισεις το ταξιδι. οχι οχι, κανετε λαθος η πατησιων ειναι απο κει και η αιολου απ την απεναντι. χου φακιν κεαρς. αστο στην τυχη. μην ρωτας. αρχισε να περπατας. ποιος ξερει μπορει να βγεις σε καμια αρχαια αγορα με κατι πνιχτα ουρλιαχτα απο ανυπαρκτα ζωα της νυχτας και ενα φεγγαρι να! να σε κοιταει. δεν θα νιωσεις ωραια? οχι πες μου.
και θα ξεχασεις για ενα δευτερολεπτο ισως και παραπανω εκεινα που σε παιδευουν. μονο που δεν θα ναι τα ιδια με εκεινα τα αβολα πρωινα, τους αρρωστους καυγαδες, τους περιεργους αποχαιρετισμους, τα σεντονια με αστειες ζωγραφιες για ουρανο πανω απ τα κεφαλια μας και τους ηχους της πολυκατοικιας. θα ναι άλλα καλυτερα, ασχημοτερα. μολις ξαναγυρισεις εκει την επομενη φορα ομως θα ναι πιο επωδυνο ή το αντιθετο. το θεμα ειναι οτι εγω στην εκθεση παρ ολο που εβαζα σαλτσες, ειχα καλο βαθμο. αμα το πιστεψεις ο ιδιος, το πιστευει και ο αλλος.
α και ολα αυτα ξερετε.. θα θελα να μεινουν μεταξυ μας
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου