Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

με το μηδεν

και το απειρο να συμφιλιωθουμε.

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

ε παιδια

ο θανασης ειναι μαλακας.

αλληλουια

εχω τοσο βηχα που θα μπορουσε να σπασει τζαμια. επισης μολις εφτιαξα δυο ωραιοτατα πανομοιοτυπα κεκακια. φορτιζω και το αϊ-ποντ. εχω βαλει μεσα μονο neubaten. και οπως ξυπνησα σημερα πρωι πρωι, να σου ο νικολακης ο κεηβ να μου τραγουδαει it's a wildworld and she's a wild girl. don't push her ρε. γιατι θα κανει κακο και δεν το θελει. και μετα να σου ενας μπλιξα να φωνασκει fuetter mein ego στο λεωφορειο για την αλλη ακρη της αθηνας - δηλαδη τάισε το εγω μου. και αντε εγω να το ταΐσω, αλλα παχυνες τελευταια καρντια μου και φοβαμαι μη σκασεις. και δεν ειναι ο μονος ευτραφης εγωκεντρικος κυριος. εχω γνωρισει εγωωωω ουυυυυ. φουσκωσαν και τα κεκακια - αντε να δουμε. που λες φιλε μου ναι, γι αυτο εγω προτιμω τους κοκκαλιαρηδες που σε παιρνει να ταϊσεις και λιγο το εγω τους. ριξε και 3-4 κουτ.σουπ. καταστροφη μεσα στη συνταγη και με εχεις κερδισει. τσουπ μπαινει κι ενα ξεκαρφωτο every night διασκευη απο λαστ ντραηβ ΠΟΙΟΣ ΣΕ ΕΒΑΛΕ ΕΣΕΝΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑ? ο μπαργκελντ το ξερει? φφφφφ. πρωινιατικα δηλαδη να ακουμε every night. που ακουστηκε. και i'm gonna make you mine. ασε με ρε στην ησυχια μου. μια χαρα δεν τα πηγαιναμε ως εδω? εγω φταιω που σε πηρα μαζι μου! και κει, οπως ακουγοταν το τραγουδι και εβλεπα εξω απ το τζαμι το μουντο σκηνικο του μετρο, θυμηθηκα ενα αγΟΠ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΚΕΚΑΚΙΑ ΡΟΔΙΣΑΝ ΑΝΤΕΓΕΙΑ




Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

siamese twins

αντε παλι ξυπνησα και με πιασαν τα κλαματα. τι πως ειπατε?
α ναι - δεν ξερω γιατι ακριβως, απλως θυμηθηκα.

θυμηθηκα πως υπαρχουν ανθρωποι εκει εξω που δεν θα τους γνωρισουμε ποτε.

υπαρχουν ανθρωποι που τους γνωρισαμε αλλα δεν τους δωσαμε την ευκαιρια να μας γνωρισουν.

υπαρχουν ανθρωποι που μας γνωρισανε αλλα δεν τους καταλαβαμε ποτε εμεις.

θελετε να γνωριστουμε; θελετε να με παρετε μια αγγαλια και να ξεχασουμε τον κοσμο γυρω, τον κοσμο που κοιταει με γουρλωμενα ματια ολα τα ασχημα πανω μας.

ενταξει, δεν πειραζει. εγω θα μεινω εδω παντως. αλλα δεν υποσχομαι οτι θα περιμενω.

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

between supposed lovers

γιατι τα χρονια περνανε και κοιταζεσαι στις φωτογραφιες και εισαι καπως διαφορετικος ενω ολοι οι αλλοι σου φαινονται ιδιοι. εστιαζεις ομως σε σενα εγωκεντρικο γουρουνι γιατι δεν σε νοιαζει ο διπλα σου ο παραδιπλα ή ο απεναντι.

οταν μπαινεις στο λεωφορειο καθεσαι στην πιο απομακρυσμενη γωνια και αναπνεεις καπως αγχωμενα μηπως τυχον και πεσει στη μυτη σου καμια ασχημια. σταματας το τραγουδι που παιζει στα αυτια σου μολις ακους συζητηση και κοιτας υπουλα μεσα απ τα γυαλια. οταν το θεμα δεν ειναι αρκετα καλο για να σου κεντρισει το ενδιαφερον, ξαναπατας το play και κοιτας με απεχθεια τους αγουροξυπνημενους, τους βρωμικους, τους γερους και τους αλλοδαπους. αν καποιος βηξει, σκουπιζεις δηθεν τη μυτη σου ακαριαια για να αποφυγεις τα σταγονιδια που αιωρουνται.

οταν θα κατεβεις στην επομενη σταση ειναι ωρα να παρατηρησεις σαν χαμενος γυρω σου τον πανικο, να παρεις βαθια ανασα και να αρχισεις το ταξιδι. οχι οχι, κανετε λαθος η πατησιων ειναι απο κει και η αιολου απ την απεναντι. χου φακιν κεαρς. αστο στην τυχη. μην ρωτας. αρχισε να περπατας. ποιος ξερει μπορει να βγεις σε καμια αρχαια αγορα με κατι πνιχτα ουρλιαχτα απο ανυπαρκτα ζωα της νυχτας και ενα φεγγαρι να! να σε κοιταει. δεν θα νιωσεις ωραια? οχι πες μου.

και θα ξεχασεις για ενα δευτερολεπτο ισως και παραπανω εκεινα που σε παιδευουν. μονο που δεν θα ναι τα ιδια με εκεινα τα αβολα πρωινα, τους αρρωστους καυγαδες, τους περιεργους αποχαιρετισμους, τα σεντονια με αστειες ζωγραφιες για ουρανο πανω απ τα κεφαλια μας και τους ηχους της πολυκατοικιας. θα ναι άλλα καλυτερα, ασχημοτερα. μολις ξαναγυρισεις εκει την επομενη φορα ομως θα ναι πιο επωδυνο ή το αντιθετο. το θεμα ειναι οτι εγω στην εκθεση παρ ολο που εβαζα σαλτσες, ειχα καλο βαθμο. αμα το πιστεψεις ο ιδιος, το πιστευει και ο αλλος.

α και ολα αυτα ξερετε.. θα θελα να μεινουν μεταξυ μας

Τρίτη 18 Μαΐου 2010

Αφού το ξέρεις..

Να ρίξεις μαύρη πέτρα, και να φύγεις για πάντα αλλά να πάς που;
κοντέρ 230 πατάς γκαζώνεις και στην στροφή μετανιώνεις
στο πρώτο μπαρ θα γίνεις στουπί
Μόλις ξημερώσει θα έχουν όλα τελειώσει
και θα μου πεις γεια ξέρεις το είδα ξανά
από την άλλη με καθαρό το κεφάλι
το όνειρο ζητάει πολλά

Μ' έχεις γερά δεμένο σ' ένα σφιχτό ιστό
βήμα το βήμα να μετράω πόσο μου μένει
αν είναι να πεθάνω για σένα το μπορώ
μονάχα όποιος τ' αξίζει από έρωτα πεθαίνει
Ξέρεις να κάνεις κόλπα ξέρεις να με κρατάς
ένας Θεός μονάχα ξέρει πόσα ξέρεις
μένει να δεις πια τώρα αυτό που δεν τολμάς
θα μάθεις να γελάς αν μάθεις να υποφέρεις

Αφού το ξέρεις τη μια πονάς κι υποφέρεις
την άλλη επάνω τόσο ψηλά δε σε φτάνω
κατέβα λίγο έτσι περνούσα πριν φύγω
και τώρα γεια σου. Δώσε φιλιά στη μαμά σου

Στην αμμουδιά ποτέ του δεν βγαίνει ο ανθός
ούτε και ζει ποτέ χωρίς νερό το ψάρι
το 'πε παλιά κι ο μάγκας που δήλωσε Θεός:
"χωρίς αγάπη όλους ο διάολος θα μας πάρει"
Λύσε λοιπόν τα μάγια, μάζεψε τα σκοινιά
μέσ' την Αρένα δες πως φέγγουνε τα φώτα
πάλι θα χάσει κάποιος πάλι κάποιος νικά
πες ο, τι θες μόνο μην πεις πως δε σου το 'πα

Αφού σου το' πα πως της αγάπης η ντόπα
είναι η πρώτη φωτοβολίδες και κρότοι
το αίμα βράζει, φιλιά που πέφτουν χαλάζι
δεν είναι η φρίκη. Είναι η Ζωή που σου ανήκει

Κοντεύουν ξημερώματα και παίρνεις εμένα
για να σου πω τι; πως είναι όλα χαμένα;
χίλιες φορές παραμύθια, αφού την αλήθεια
την ξέρει και ένα παιδί

Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

CXVI

"Let me not to the marriage of true minds
Admit impediments. Love is not love
Which alters when it alteration finds,
Or bends with the remover to remove:
O, no! it is an ever-fixed mark,
That looks on tempests and is never shaken;
It is the star to every wandering bark,
Whose worth's unknown, although his height be taken.
Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks
Within his bending sickle's compass come;
Love alters not with his brief hours and weeks,
But bears it out even to the edge of doom.
If this be error and upon me proved,
I never writ, nor no man ever loved."

- Shakespeare's Sonnets


Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Emotional Landscapes

"I remember one time when we were abroad
I was laughing at a book I had bought
But you were standing against the hotel wall
Frozen in an unknown thought
"

Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Καλως ορισατε στο πιο αχρηστο πραγμα που δημιουργηθηκε στο διαδίκτυο το 2010.

Συναγωνίζεται φυσικά με το πρώτο ανύπαρκτο μπλογκ που είχα προσπαθήσει να φτιάξω. Αλλά τουλάχιστον εδώ βρήκα το κουράγιο να απευθυνθώ κατάμουτρα (γκουχ) στο μελλοντικό κοινό ΜΟΥ. Και θα προσπαθήσω επίσης όταν βαρεθώ να μην ξαναποστάρω το μανιφέστο του νταντά και να το παρατήσω πάλι στην αγγαλιά της χαμέρπειας.

Αντίο τώρα γιατί ντρέπομαι.


ΥΓ. Πρέπει να βάλω και βιντεάκι για τα τυπικά ε?


.....

Ok ψάχνω 10 λεπτά μήπως ήταν τελικά κακή ιδέα όλο αυτό?


Fuck! Dear Freddy save us!